Ang tula ay isang anyo ng panitikan na may espesyal na kapangyarihan na magpukaw ng damdamin ano ang at imahinasyon ng mga mambabasa. Sa bawat taludtod at linya ng tula, nararamdaman natin ang malalim na emosyon at pagpapahalaga ng makata sa kanyang sinasalaysay. At sa loob ng tula, matatagpuan ang mga saknong - mga grupo ng mga linya na nagpapakita ng mayayaman at makahulugang paglalarawan ng mga pangyayari at mga damdamin.
Ang saknong ay binubuo ng ilang linya na may tiyak na bilang ng pantig, kadalasang apat hanggang labindalawa. Ang pagtugma ng mga huling pantig sa bawat linya ay nagbibigay-buhay sa isang musikal na indayog at ritmo sa tula. Sa pamamagitan ng saknong, nagiging mas lalong kaakit-akit ang pagbasa at pakikiramdam sa bawat bahagi ng tula.
Isa pang mahalagang elemento ng saknong ay ang pagkakasunud-sunod nito. Ang bawat saknong ay ano ang saknong naglalaman ng isang kumpletong ideya o pahayag, at ang pagkakasunud-sunod ng mga ito ay nagdadala ng pag-unlad ng mga pangyayari o damdamin sa tula. Ang pagkakaugnay-ugnay ng mga saknong ay nagbibigay ng malinaw na daloy sa tula, na nagtutulak sa mambabasa na patuloy na muling basahin at masdan ang mga taludtod.
Sa paglikha ng tula, ang pagpili ng tamang bilang ng mga linya sa bawat saknong ay nagpapahiwatig ng kahalagahan ng pagtutok sa bawat detalye at damdamin na nais iparating ng makata. Ang bawat saknong ay isang yunit ng kaisipan, at ang kabuuan ng tula ay nagiging mas malinaw at kumpleto dahil sa maayos na pagkakasunud-sunod ng mga ito.
Ang saknong ay nagbibigay ng malalim na kahulugan at kabuuan sa bawat tula. Ito ay nagpapakita ng galing at talento ng makata sa pagbuo ng makabuluhang mga likhang-sining. Sa bawat pag-awit ng bawat linya, naghahatid ang saknong ng mga salitat emosyon na humahalimuyak at tumatagos sa pusot isipan ng mga mambabasa. |